Με ένα ερωτικό μυθιστόρημα καλωσόρισε τη νέα χρονιά ο εκδοτικός οίκος Ωκεανός. Το Ο έρωτας παρακάτω της Φραντζέσκας Κολυβά μάς μεταφέρει στην Ελλάδα της οικονομικής ανασυγκρότησης του ’60, με πρωταγωνιστές δύο νεαρά παιδιά.
Η ηρωίδα ακροβατεί διαρκώς μεταξύ του μεγαλείου της επιτυχίας της και της μικρότητας του εγωκεντρισμού της. Θυματοποιεί σχεδόν υστερικά τον εαυτό της, πιστεύει πως έχει πάντα δίκιο, πως η ζωή τής χρωστάει. Καθώς η οικογένειά της βιοπορίζεται με δυσκολία, η κοπέλα ταυτίζει εύκολα ένα αγόρι από την παιδική της ηλικία με την εξωφρενική πολυτέλεια. Στην εφηβεία το ενδιαφέρον της γίνεται χτυποκάρδι κι έπειτα βασανιστικός έρωτας. Ένας έρωτας που κινητοποιεί αλλά και φθείρει με τον τρόπο που φθείρουν το πάθος και η εμμονή, συνομιλώντας έτσι με τον «χαμένο χρόνο» του Προυστ.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, η οικογένεια και ο έρωτας που μέσα από τις δυσκολίες και τα αδιέξοδά του οδηγεί στην ανάλυση και εύρεση του εαυτού μας αποτελούν ζητήματα του βιβλίου. Πόσο αυτή η ψυχαναλυτική διάσταση του έρωτα σχετίζεται με τις αυταπάτες και τον ναρκισσισμό μας; Μήπως ο «μεγάλος έρωτας» είναι μύθος και το οικοδόμημά του κρύβει σκοτεινά συμπλέγματα και το άγχος της ευτυχίας; Μήπως πυροκροτητής της ερωτικής κατάστασης είναι η μοναξιά ή η πλήξη και ο έρωτας εμπεριέχει τη φαντασίωση μιας ανταμοιβής;
Ρίχνοντας μια ματιά από μέσα προς τα έξω, καταλαβαίνουμε πως όλοι πρωταγωνιστούμε σε μια ιστορία που εξελίσσεται εξαγνίζοντας σφάλματα που όταν ήμασταν παιδιά μπήκαν στο «ποινικό μας μητρώο». Ίσως μέσα από το αντικείμενο του πόθου μας γυρεύουμε να ακουστεί η ελλειμματική μας αυτοεκτίμηση κι έτσι, όταν φτάσουμε στην εκπλήρωση με βαρύ κόστος (διαζύγιο, αποχωρισμός των παιδιών μας), αυτό που ικανοποιούμε τελικά είναι το κάποτε στερημένο και αιωνίως ανικανοποίητο παιδί που κρύβουμε μέσα μας.
Όμως, κάθε βήμα έχει την ώρα του και κάθε μας πράξη τη σειρά της. Αυτό που φοβόμαστε έχει ήδη συμβεί και το βήμα που δεν κάναμε μάς έχει ήδη προσπεράσει.
