Ο αγέρας ούρλιαζε σαν δαιμονισμένος. Το χιόνι που έπεφτε όλη την ημέρα είχε κάνει φωτεινή και τη νύχτα. Το Αγόρι και τ’ αδέλφι του είχαν κουρνιάσει στη βουνίσια σπηλιά τους αλλά δεν είχαν τρόπο να εμποδίσουν τον αέρα να μπαίνει μέσα και να τους παγώνει με τα ψίχουλα του χιονιού που κουβαλούσε. Έστεκαν αγκαλιασμένοι, έτσι όπως έκαναν όλους τους χειμώνες που ‘χαν περάσει,
προσπαθώντας να ζεσταθεί ο ένας απ’ την ανάσα του άλλου….
Όταν τον βρήκε, ο Τέσης, ο είλωτας, ήταν ένα χωλό αγρίμι με μορφή ανθρώπου. Τον ακολουθούσε πάντα ένας λύκος που είχε τη φωλιά του ψηλά στον Ταΰγετο. Ο Τέσης τον ονόμασε Αγόρι, τον πήρε κοντά του για να του μάθει τ’ ανθρώπινα, μα σύντομα συνειδητοποίησε πως είχε πάρει υπό την προστασία του ένα ιδιαίτερο πλάσμα με θεϊκά χαρίσματα… Ποιό να ήταν τάχα το σκοτεινό παρελθόν του Αγοριού;
Η Αλκμήνη, η γλυκιά κόρη του Ίναχου θα τον τυλίξει με την αγάπη της, έστω κι αν έχει γίνει σε όλους φανερό ότι το παρελθόν της γέννησής του συνδέεται με τον φονικό Καιάδα…
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχουν ακόμη αξιολογήσεις.